Nog bedankt voor de experimentendag, met dubbel-zinnige ervaringen.

De dag heeft mij geïnspireerd tot dit gedicht:

Ergens tussen tijd en tijdloosheid
voorbij de wetten van de wetenschap
voorbij de dogma’s van ’t geloof
voorbij mijn eigen logica
voorafgaand aan mijn wetend bewustzijn -
als een droom ….
als een droomloze droom ….
als een droom, niet wetend dat hij droomloos droomt …. -
verschijnverdwijnt mijn ik, mijn woordloos voelen
verschijnverdwijnt mijn tijd, mijn woordloos leven
verschijnverdwijnt mijn woordloos opgaan, blinken en verzinken

en in dit conti-nu en grenzeloos begrensd
onmetelijk en tomeloos getemd
tot aan zijn eind aan één stuk door en door
moeizaam lijdend, moeiteloos genietend
verdwijnverschijnend heden

klopt mijn hart, stralen mijn ogen
voor Jou
klopt jouw hart, stralen jouw ogen
voor Mij

het is de Ander
waarin de zin van mijn en jouw tijd en tijdloos heden
eeuwig en lichtend verschijnt

Jaap Lont, 14 Juni 2015

Previous Next